عنصر اقلیمی دیگری که گیلان را در میان استان های دیگر کشور شاخص و برجسته می سازد، میزان رطوبت نسبی هواست. میزان رطوبت نسبی هوا عموما در ساعات اولیه ی صبح، بیش ترین مقدار و در میانه ی روز کمترین مقدار است، زیرا این شاخص بر اساس توانایی هوا در نگهداری رطوبت در دماهای مختلف محاسبه می شود. هوای سردتر به طور بالقوه قادر به نگهداری کمتر رطوبت و هوای گرم استعداد بیشتری برای نگهداری رطوبت دارد. برای مثال اگر حتی میزان رطوبت مطلق موجود در هوا، در صبح و ظهر یک روز تغییری نکند، به دلیل این که درجه ی حرارت در صبح کم و در ظهر بیشتر است، نسبت رطوبت مطلق هوا به درجه ی حرارت کم و زیاد در مواقع مختلف شبانه روز، موجب افزایش نسبت آن در مواقع سرد و کاهش آن در مواقع گرم می شود. با این حال، به رغم آن که عموماً رطوبت نسبی در صبح زیاد، و در ظهر کمتر است، باز هم تحمل هوای ظهر در فصول گرم سال به دلیل شرجی بودن سخت تر است.در هرحال، گیلان در میان استان های کشور دارای رطوبت نسبی بیشتری است، به طوری که میانگین 30 ساله ای که از دو موقع از شبانه روز، یعنی ساعت 6:30 و 21:30 در دست است، نشان می دهد که مرکز گیلان (رشت) به ترتیب با 94 و 72 درصد رطوبت نسبی در ساعات فوق، در میان مراکز استان های کشور، مرطوب ترین شهر است. بعد از رشت، اردبیل با 89 درصد در ساعات اولیه ی صبح و گرگان با 58 درصد در نیمروز، بالاترین رطوبت هوا را دارد.